Dinsdag 25 juni 2024,12.00 uur
Begraafplaats St. Laurentius, Rotterdam
Dichter van dienst: Myrte Leffring
Auteur verslag: Daniël Dee
Op dinsdag 25 juni 2024, een van de eerste echt warme zomerdagen van het jaar, is er om twaalf uur ’s middags een eenzame uitvaart op begraafplaats St. Laurentius. De lucht is praktisch strakblauw met uitzondering van een enkel schapenwolkje. Het is de derde eenzame uitvaart die dit jaar in Rotterdam gehouden wordt. Het aantal uitvaarten waarbij geen familie of vrienden aanwezig is, is dit jaar aanzienlijk minder dan vorig jaar. Laten we hopen dat deze trend doorzet.
Het gaat vandaag om het afscheid van de heer Abraham Hendricus Johannes Bakkers (*2 maart 1955, Rotterdam – †16 juni 2024, Rotterdam). Dhr. Bakkers bleef zijn hele leven alleen. Hij was enig kind, zijn ouders zijn inmiddels overleden, hij is nooit getrouwd en kreeg zelf ook geen kinderen. Hij had evenmin een sociaal netwerk. Een buurman deed melding wegens stankoverlast. De politie heeft daarop de woning betreden en dhr. Bakkers overleden aangetroffen, het ging om een natuurlijk overlijden.
Dhr. Bakkers kwam in 2007 in de nachtopvang terecht, van daaruit kreeg hij een jaar later een kamer in een woonvorm en nog weer vijf jaar later kreeg hij een eigen woning. Vanaf dat moment had hij geen begeleiding meer. Hij zocht in latere jaren een aantal keren contact met het wijkteam, maar hulp kwam moeilijk van de grond. Dhr. Bakkers kwam verward over en was vaak verbaal agressief.
Aanwezig bij zijn uitvaart zijn Bianca Boer, dichter van dienst Myrte Leffring, een consulent van de afdeling Wlb (Wet op de lijkbezorging) van de gemeente Rotterdam, een uitvaartverzorgster van DELA, een beheerder van de begraafplaats, vier dragers en ondergetekende. De hitte van de dag moet het ergst zijn voor de uitvaartverzorgster, de beheerder van de begraafplaats en de vier dragers, zij zijn netjes in pak.
Nadat de uitvaartverzorgster ons allemaal welkom heeft geheten en ze in het kort vertelt wat we weten over dhr. A.H.J. Bakkers, geeft ze het woord aan Myrte Leffring. Zoals altijd heeft Myrte een bloemetje meegenomen voor de overledene. Ze leest haar gedicht voor en steekt het vervolgens in een envelop die ze als een brief dicht likt. Zowel envelop als bloemetje legt ze op de kist. Met een schep zand en een hoofdknik neemt ieder van ons afscheid van dhr. Bakkers.
Links van zijn graf zie ik vier eendere boeketten liggen zoals ook op zijn kist ligt. Ook dat zijn gemeentelijke uitvaarten geweest. Tegen het emmertje met zand staat een blikje Heineken 0.0, ook liggen er een banaan en een appel te vergaan. Aangenomen mag worden dat er onlangs nog iemand op bezoek is geweest bij een van de andere overledenen op dit rijtje.
We lopen na afloop gezamenlijk naar de poort, waarna iedereen uiteindelijk weer zijns weegs gaat. Eenmaal thuis zie ik dat het kwik inmiddels gestegen is tot 29 graden Celsius.
Post mortem
In memoriam de heer Abraham Hendricus Johannes Bakkers
2 maart 1955 – 16 juni 2024
Stak de postbode bij u
wel eens een kaartje in de bus,
anders dan de brieven van instanties
en het wijkteam Rotterdam?
Echte post, zoals een ansichtkaart
uit een exotisch land, met daarop
een foto van een ezeltje in de brandend
hete zon, of een palmboom tegen een
knetterblauwe lucht? Een kattenbelletje,
een krabbel van een oude vriend?
Ik vrees van niet.
Stopte u zelf wel eens iets
in de oranje brievenbus vlak naast
uw woning, vijf stappen vanaf de deur?
Een brief naar een heimelijke liefde,
een kaart naar de tante die u als kind
al de liefste vond, de felicitaties
aan een kameraad?
Ik hoop het zo.
Maar ik vrees van niet.
Zinnen kwamen vaak maar moeizaam
uit uw mond, laat staan geschreven op papier,
ze vormden kronkelige paadjes in uw hoofd,
een mens kan er gemakkelijk verdwalen.
Rotterdammer bent u uw leven lang
gebleven, tot nu, op deze dag, nu u
wordt neergelegd in Rotterdamse grond.
Ik ken u niet, maar had u graag
wat gedichten laten lezen, regels
van gouwe dichters, lang geleden:
zij liepen over dezelfde scheve wegen
en vonden woorden die u mogelijk
een kompas hadden kunnen geven.
Ik schrijf u dus een laatste groet,
bezorg u dit gedicht van mij.
Het is een klein gebaar van mens tot mens
en ik spreek de wens uit dat waar u
nu ook moge zijn, ergens daar tussen
de lichte hemel en de zachte aarde,
u rust zult vinden.
Ik hoop het zo, al leest u dit niet.
Ik hoop het zo.
© gedicht Myrte Leffring © verslag Daniël Dee
In de rubriek Eenzame Uitvaart in De Havenloods.