Woensdag 26 juli 2023, 9.30 uur
Begraafplaats St. Laurentius, Rotterdam
Dichter van dienst: Rien Vroegindeweij
Auteur verslag: Bianca Boer
foto Bianca Boer
Op de begraafplaats is een nieuwe rij palen geslagen. De stammen markeren het begin van het pad. Ze hebben nu nog die groengele kleur die met de tijd zal vervagen. Daar sta ik op de binnenplaats van Laurentius naar te kijken. Het is deze maand de derde keer dat we hier zijn.
Een medewerker van Laurentius en de medewerker van Goetzee Dela lopen onder de poort door. Ze gaan de auto met de kist voor. Stapvoets, geflankeerd door vier dragers rijdt dhr. Fraaye het binnenterrein op. Het is een paar minuten voor half tien, dichter van dienst Rien Vroegindeweij staat inmiddels ook naast me. Dichter Daniel Dee is ziek. We wachten op de medewerker van de gemeente. De zon probeert door te komen.
Vandaag begraven we Theo Fraaye. Een buurvrouw meldde zijn voller wordende brievenbus bij de politie. Zijn overlijden werd op 7 juni vastgesteld (*12-03-1953 – †-07-06-2023, Rotterdam). Het duurde even voordat met zekerheid gezegd kon worden dat hij het echt was, vandaar dat we nu pas hier staan. Uit buurtonderzoek bleek dat Theo niet veel buiten kwam, ‘alleen om drank te halen’. Af en toe kreeg hij bezoek van ‘iemand op een fiets’. Wie dat is kon niet worden achterhaald.
Het is stipt half tien, de medewerker van de gemeente is inmiddels aanwezig, de klok begint te luiden en de kleine stoet gaat op weg. We lopen langs een plek bedolven onder bloemen, het ligt vol kransen en boeketten. Zou daar de kapper Tati liggen, vraag ik me af? Zijn uitvaart was afgelopen zaterdag. Volgens de medewerker van Laurentius kwamen ongeveer 1.100 mensen afscheid van hem nemen. Wat een groot contrast, denk ik, als ik verder loop.
We stoppen achteraan, dicht bij de muur. Daar tillen de dragers de kist op de balken. De jassen van de dragers hebben al hun knopen, hun broeken en schoenen zijn onberispelijk.
De medewerker van Goetzee Dela heet ons welkom. Ondanks het weinige dat we van hem weten, nemen we hier afscheid. Rien stapt naar voren en leest zijn gedicht. Hij schuift het onder de bloemen op het deksel. Een voor een groeten wij dhr. Fraaye.
Op het grasveld achter ons staat de graafmachine al weer klaar.
Een bestaan
voor Theo Fraaye
Geruime tijd heb ik voor u stil gezeten
en lang naar het lege blad gestaard.
Met het weinige dat ik van u kon weten
heb ik iets van uw bestaan vergaard.
Was het leven voor u de moeite waard,
tussen uw eenzaam huis en de kroeg?
Ik oordeel niet, ik heb het me afgevraagd.
Was de Brede Hilledijk niet breed genoeg?
Het leven gaat zoals het gaat, het lot bepaalt.
Tot met sluitingstijd het grote licht aangaat,
kan elk glas, elke slok de laatste zijn.
Hij vreesde dokters en klaagde over pijn.
Er was wel veel van wat hem tegenstond.
Een forse man, zei de buurvrouw die u vond.
Theodorus Arnoldus Richardus Fraaye.
Rust zacht.
© gedicht Rien Vroegindeweij © verslag Bianca Boer
Vanaf januari 2023 verschijnt elke eenzame uitvaart als bijzondere rubriek in De Havenloods.
Eenzame Uitvaart van dhr. Fraaye in De Havenloods