Dinsdag 7 maart 2023, 10.15 uur
Begraafplaats St. Laurentius, Rotterdam
Dichter van dienst: Hester Knibbe
Auteur verslag: Daniel Dee
Het is een regenachtige dinsdagochtend wanneer we afscheid nemen van de heer Adrianus Cornelis Scherpenisse (*12-08-1934, Rotterdam – † 21-02-2023, Rotterdam), er is voor later op de dag zelfs natte sneeuw voorspeld. Maart heeft knepen in zijn staart.
Eerder die ochtend belde Bianca Boer op om door te geven dat ze dit keer niet kwam. Dat heeft overigens niets met het weer te maken, maar alles met een coronabesmetting. Wel zijn aanwezig iemand van de gemeente, twee medewerkers van Dela Goetzee, zes dragers, de dichter Rien Vroegindeweij en ik. De dichter van dienst is ditmaal Hester Knibbe.
Tussen de vorige eenzame uitvaart (#32) en deze (#33) zat nog de eenzaam overleden meneer Jung Yi Liu. Ik wil hem hier toch even bij naam noemen, anders is hij helemaal vergeten. Er is intern iets misgegaan bij Dela Goetzee; de ene afdeling die het werk van een andere afdeling overnam zonder te communiceren, waardoor Jung Yi Liu al begraven was voordat er een eenzame uitvaart met dichter op touw gezet kon worden. Dela Goetzee verzekerde ons dat dit vrijwel nooit voorkomt, al is dit toch al de tweede keer. Het is natuurlijk mensenwerk en het zijn de levenden die de fouten maken.
Op 21 februari jongstleden werd de heer Scherpenisse met een ambulance vanuit Spijkenisse naar het ziekenhuis gebracht. Diezelfde dag nog maakte het Erasmus MC melding van zijn overlijden. De heer Scherpenisse is gedurende lange tijd gehuwd geweest met mevrouw Elisabeth Suttorp (*07-06-1937). Zij zijn in 1984 vanuit Rotterdam naar Spijkenisse verhuisd. De heer Scherpenisse ontving sinds 2010 een pensioen via het bedrijfstakpensioenfonds voor het Beroepsvervoer over de Weg. Op 10 augustus 2021 overleed mevrouw Suttorp en kwam hij er alleen voor te staan.
De rouwwagen die komt voorrijden is ditmaal niet zwart, maar zilverkleurig. Aan de binnenkant van de wagen zijn LED-lichtslangen bevestigd die telkens van kleur verspringen. Wanneer we achter de draagbaar aan naar het graf lopen, zie ik dat een van de dragers een losse veter heeft. Tot zover mijn observatievermogen. Normaal gesproken is het Bianca die zoiets opmerkt; of het nu een loshangende knoop is of een stempel op de kist.
Dat er ditmaal zes dragers aanwezig zijn betekent dat het om een fors persoon gaat. Het is daarom ook dat bij het graf nog een extra draagtouw gehaald moet worden om de kist veilig te kunnen laten zakken. De dragers blijven daarna bij het graf staan. Een medewerker van Dela Goetzee vertelt in het kort iets over de heer Scherpenisse en vervolgens draagt Hester Knibbe haar gedicht voor.
Wanneer we vertrekken, en de dragers ons passeren, zie ik dat alle veters gestrikt zijn. Dat moet de bewuste drager heel discreet hebben gedaan, want het is me niet opgevallen dat hij heeft geknield om bij zijn schoen te komen.
De laatste rit
i.m. Adrianus Cornelis Scherpenisse
Dit wist ik wel, het is van A naar Z
een lange reis, men vroeg mij naar de prijs
ik wist het niet hield slechts het stuur, ‘het is
een aarden weg met tussenstops’
zei ik.
Na elke dagrit keerde ik naar huis
mijn vrouw had kost op tafel neergezet, vertelde
van de dag die ging en komen zou, ik at
en kroop met haar in bed, de warmte
van haar lijf steeds aan mijn zij
vergeet ik niet. Toen zij de ogen sloot
voorgoed de aftocht blies, bleef ik
stuurloos alleen en staarde naar
haar stoel die zei ‘ik ben er
niet ik ben er niet’.
Geen stem meer die de stilte brak
geen hand die steels de mijne zocht
geen haast terloopse aai of kus. Er vlaagde
poolwind door het huis die met geen
tochtstrip nog te bannen was.
Roer de omfloerste trom als een adieu
voor wie hier ligt: een mensenkind
nu losgezongen van een alfabet dat
op het laatst voor hem geen liefdeslied
in petto had, geen pas de deux.
© gedicht Hester Knibbe © verslag Daniel Dee
Vanaf januari 2023 verschijnt elke eenzame uitvaart als bijzondere rubriek in De Havenloods.
Eenzame Uitvaart van dhr. Scherpenisse in De Havenloods