Dinsdag 15 oktober 2024, 10.45 uur
Begraafplaats St. Laurentius, Rotterdam
Dichter van dienst: Lans Stroeve
Auteur verslag: Daniël Dee
foto Bianca Boer
Op dinsdagochtend 15 oktober verzamelen wij, het vaste clubje van de eenzame uitvaart, voorbij de poort van begraafplaats St. Laurentius voor de eenzame uitvaart van Lanehah Anhapere (*20-04-1954, Dordrecht – †03-10-2024, Rotterdam). Voor deze uitvaart sluiten ook twee hulpverleensters aan, die mevrouw Anhapere hebben gekend vanuit het verzorgtehuis. Het is waterkoud en achterin de begraafplaats bij het graf zijn een drietal bomen tot aan de stam gesnoeid alsof ze de kaalte van de herfst extra willen benadrukken.
Lanehah Anhapere was alleenstaand en leefde een eenzaam bestaan, haar laatste woonplek was in Rotterdam Schiebroek. Zij was al jaren in beeld bij instanties wegens zorgen om haar welzijn, maar zij kwamen moeilijk met haar in contact. Uiteindelijk is mevrouw toch opgenomen in een kliniek van Antes. Wegens lichamelijke klachten was zij pasgeleden opgenomen in het ziekenhuis en aldaar is zij overleden. Zij werd dood aangetroffen in een stoel, de doodsoorzaak is niet bekend.
Mevrouw Anhapere heeft het vaak gehad over haar Joodse roots, het is niet bekend hoe dat nou precies zat. Ze hield van Karl Lagerfeld, Indianen, natuur en tatoeages, zoals te zien is op haar Facebookpagina. Ook kon zij erg genieten van een dagje weg naar een andere stad zoals Utrecht of Den Haag.
Vanwege die Joodse roots leek het coördinator Bianca Boer een goed idee om een dichter uit de poule te vragen met een Joodse achtergrond. De enige dichter die zo’n achtergrond heeft kon echter niet. Mij leek het interessant om juist een dichter te vragen met een Palestijnse achtergrond, om te laten zien dat afkomst niet van belang is, maar dat we allemaal mensen zijn die allemaal dezelfde weg gaan. Helaas zag de enige dichter uit onze poule met een Palestijnse achtergrond er vanaf. Zij wilde niet uit respect voor eventuele laatste wensen van mevrouw. Daar valt ook wat voor te zeggen. Al is het treurig dat zelfs voorbij de dood rekening gehouden wordt met de waan en de waanzin van de dag.
We staan dit keer bij het graf aan het hoofd van de kist. De reden is van praktische aard: daar is meer plaats, aan het voeteneind ligt het snoeiafval van de platanen. Als eerste neemt de uitvaartverzorgster het woord. Zij noemt mevrouw Anhapere net zo kleurrijk als het boeket dat op haar kist ligt. Dan leest dichter van dienst Lans Stroeve haar gedicht voor. Tot slot vertellen de twee hulpverleensters nog wat over mevrouw Anhapere. Zo bleek ze heel spiritueel te zijn. Een van de hulpverleensters heeft haar daarom nog een rozenkwarts cadeau gedaan. Ook wordt uit de doeken gedaan dat ze haar naam zelf bedacht heeft en later ook officieel heeft laten registreren. Maar bovenal wordt duidelijk dat het een zeer warme persoonlijkheid was. Nadat de hulpverleensters enkele herinneringen hebben opgehaald, wordt er nog klezmermuziek gedraaid. Dan is het tijd voor eenieder om nog persoonlijk afscheid te nemen bij de kist, die door de dragers inmiddels al in het graf is laten zakken.
Lanehah Anhapere 1954-2024
Zeventig lentes en een stukje van deze herfst in Zuid Holland.
Geen zuster maar een nog niet ontmoette vriendin misschien.
Bij een halte, een etalage, een tafel achterin, misschien een scheef
lachje, een blik of een zwaai. Dat had gekund. Dan was het wellicht
Lane, Laantje, La, of hoe noem je een buizerd met het hart van een duifje.
Hoe herken je tijdens de rui, het verlies van de veren, de vroegere kleuren.
Liep in het bos op zoek naar woorden voor jou en vond een veertje,
een grijs donsveertje. Wonderlijk zacht tussen het natte blad. Te klein
om mee te schrijven maar genoeg voor iemand die niet veel loslaat.
Die een roofvogel kiest als avatar maar het hart heeft van een duifje.
Wie denkt dat alleen mooi weer geluk is heeft nooit in de regen gedanst.
Jij hield van de regen. Maar ook een paraplu kan een kamertje zijn,
een bewegend verborgen zijn. Als je houdt van de regen dan is de herfst
een goede tijd om te gaan. Je dood kwam als een kalme gedaante toen
zij verscheen in de gestalte van een stoel waarop je ging zitten, uitgeteld
van al je dagen. Als een vogel op een uitkijkpost. Misschien in een deken
gehuld als een indiaanse in slaap. Om heel diep uit te blazen en voortaan
stil te blijven. Althans, zo stellen wij het ons voor.
Lanehah Anhapere, met je naam als een zucht.
We wensen je die zachtheid van het stil vervliegen.
En wuiven je tussen de duiven uit.
© gedicht Lans Stroeve © verslag Daniël Dee
In de rubriek Eenzame Uitvaart in De Havenloods.