Maandag 28 oktober 2024, 9.00 uur
Begraafplaats St. Laurentius, Rotterdam
Dichter van dienst: Rien Vroegindeweij
Auteur verslag: Daniël Dee
foto Bianca Boer
Terwijl ik naar begraafplaats St. Laurentius fiets miezert het gestaag. Het lijkt erop dat de herfst nu met het begin van de wintertijd ook echt herfst is geworden inclusief bruine bladeren, grijze luchten en een waterig koude gevoelstemperatuur. En dan te bedenken dat we in het weekend nog in een T-shirt buiten konden lopen. Toch zie ik ook een regenboog aan de hemel staan. Die regenboog blijft de hele begrafenis zichtbaar, als een lichtpuntje in donkere tijden, achter de wolken schijnt de zon, dat idee. Een lichtpuntje dat iedereen misschien wel kan gebruiken en niet per se vanwege een natte broek door de miezer, maar om alle echte ellende. Je hoeft het nieuws maar te bekijken en je wordt ondergedompeld in de waanzin van de Israël-Gaza-oorlog, de oorlog in Oost-Oekraïne of om het even welk ander gewapend conflict dat momenteel op aarde woedt.
We zijn in de ochtend samengekomen op de begraafplaats voor de eenzame uitvaart van dhr. K.A.G. van Steenhoven (*21-08-1949, Schiedam – 12-10-2024, Rotterdam). Karel van Steenhoven is overleden in het Sint Franciscus Gasthuis. Meneer Van Steenhoven schijnt een eenzelvig persoon geweest te zijn die een geïsoleerd bestaan leidde. Toch is hij tot twee keer toe getrouwd geweest. Hij heeft nog drie broers en een zus. Onderling is er geen contact meer.
Je vraagt je soms af, als het al zo moeilijk is om onderling in relaties, met familiebanden of vriendschappen tot een oplossing te komen bij onenigheid, hoe zouden wij als mensheid ooit tot wereldvrede kunnen komen? Meer en meer begin ik te geloven dat er maar één ding is dat je echt moet leren bij leven en dat is simpelweg aardig zijn tegen de ander.
Wanneer we allemaal om het graf van de heer Van Steenhoven staan, neemt de uitvaartverzorger kort het woord, waarna hij het woord geeft aan dichter van dienst Rien Vroegindeweij die op zijn beurt zijn gedicht bij het graf voordraagt. Na een kort moment van stilte, laten de dragers de kist zakken. Dan is het onvermijdelijk tijd voor ieder van ons om afscheid te nemen aan de voeten van zijn laatste rustplaats en om vervolgens de begraafplaats te verlaten. De regenboog is dan verdwenen. De rest van de dag zal het blijven miezeren.
In memoriam
de heer Karel van Steenhoven
Het is weer herfst, Karel,
– als ik zo vrij mag zijn
je bij je voornaam te noemen.
Nu kan het nog, op de dag van je uitvaart,
ik bedoel, een mens is snel vergeten.
Zoals gezegd, het is weer herfst,
het fruit is geoogst, het ligt te koop in de winkels.
En we gebruiken weer de wintertijd,
we hebben de klok een uur teruggezet
alsof we de baas van dag en nacht zijn.
En verder gaat alles zoals het altijd ging
de wereld is nog steeds een gekkenhuis
Ik stel me zo voor, jij bleef liever thuis
in die flat in Schiedam en dat daar
op den duur niemand meer kwam.
Ach man, we maken er geen drama van.
Hier staan we dan, vreemden aan het graf
van een onbekende. Wat we de laatste
rustplaats noemen, wie weet, het is misschien
de eerste, het begin van een lange nacht.
Karel van Steenhoven, rust zacht.
© gedicht Rien Vroegindeweij © verslag Daniël Dee
In de rubriek Eenzame Uitvaart in De Havenloods.