Woensdag 3 september 2025, 10.00 uur
Algemene Begraafplaats Crooswijk, Rotterdam
Dichter van dienst: Daniël Dee
Auteur verslag: Bianca Boer
foto Bianca Boer
Als ik bericht krijg van de gemeente dat er een nieuwe eenzame uitvaart aanstaande is, heb ik net een presentatie gegeven over de Eenzame Uitvaart Rotterdam op een conferentie waar onderzoek op het gebied van de dood gepresenteerd wordt. Een toepasselijk toeval.
Ik heb verteld hoe dit ritueel eruit ziet, hoe ik dit gebaar van beschaving waardeer, hoeveel keren we de afgelopen drie jaar aan een graf stonden, wie we statistisch gezien het vaakst hebben begraven en welke mensen en verhalen me bijgebleven zijn, als ik in de pauze een gemiste oproep vind. Ik bel terug en krijg de gegevens van dhr. Van der Schelling.
Marinus van der Schelling (*12-04-1951– †18-08-2025, Rotterdam) was aan alcohol verslaafd sinds het overlijden van zijn vrouw. Zij waren meer dan dertig jaar getrouwd toen zij in 2009 overleed. Dhr. Van der Schelling had geen kinderen. Wel had hij nog een zus met wie het contact verbroken was. De enige die een beetje naar hem omkeek was de bovenbuurman, die hem zijn post bracht. Die wist te vertellen dat hij werkzaam was geweest bij de gemeente als opzichter bij het uitvoeren van straatwerkzaamheden.
Vijf dagen later, staan Daniel, Rien en ik samen met een medewerker van de gemeente te wachten op de rouwauto.
De Algemene Begraafplaats Crooswijk werd in 1832 in gebruik genomen. Vanaf 1827 werd begraven binnen de bebouwde kom verboden, en dus werd buiten de stad een nieuwe begraafplaats geopend. Buiten de stad, dat is al lang niet meer zo. Hoe ziet Rotterdam er over tweehonderd jaar uit, vraag ik me af als we over de oprijlaan met de hoge bomen naar de achterkant van de kapel lopen. Deze laan is zo mooi met die hoge bomen en het gefilterde licht door de bladeren, ik ken iemand die op de parkeerplaats fietsen heeft geleerd, een rustig stukje Rotterdam waar je zonder problemen kunt slingeren. Er staan hier trouwens een aantal monumentale bomen, waardevol groen in een stad vol beton en steen.
De helft van de mensen die we begraven hebben sinds 2022 zijn boven de zeventig en man, daar denk ik ook aan, als we doorlopen. De mens is, voor zover ik weet, de enige diersoort die begrijpt dat hij doodgaat. Eerst zijn we er niet, dan leven we een tijdje en dan weer niet.
Het heeft eerder vanochtend geregend en de druppels die uit de bomen vallen maken donkere kringen op het jute van de kist. Daniel gaat dichter bij de kist staan, hij leest zijn gedicht. Hij gebruikt het woord vuurwater als beeld voor alcohol, een treffend beeld. Warm en tegelijkertijd verzengend. Een voor een nemen we afscheid. Moge u rusten in vrede Marinus van der Schelling.
Eindbestemming
voor Marinus van der Schelling (12-04-1951 – 18-08-2025)
als opzichter van straatwerkzaamheden
zal in uw werkzame leven onder uw toeziend oog
menig weg begaanbaar zijn gemaakt
alle wegen leiden naar de eeuwige stad
dat ligt vanaf ieders geboorte vast
al is de route erheen voor iedereen verschillend
raakte u de weg kwijt op het eigen levenspad
na het overlijden van uw vrouw veranderde
die zonovergoten laan in een chaotische zee
van vijandelijk vuurwater het kompas
bij voortduring van de pen de vaste grond
onder uw voeten vandaan verloren dobberend
greep u daarom als laatste reddingsboei naar de fles
bracht zij u troost misschien zelfs enige houvast
was de ander als reisgezel ondragelijk geworden
en heeft u daarom gekozen om in
– wat uiteindelijk zestien jaar bleek te worden –
persoonlijke eenzaamheid te verblijven
die tergend lange uitzichtloze dagen
daar is nu allemaal voorgoed een eind aan gekomen
de eeuwige stad heeft haar poorten geopend en u
tot zich genomen de eindbestemming bereikt
© gedicht Daniël Dee © verslag Bianca Boer
In de rubriek Eenzame Uitvaart in De Havenloods.