Dhr. Bos, eenzame uitvaart #49

Woensdag 25 oktober 2023, 09.00 uur
Begraafplaats St. Laurentius, Rotterdam
Dichter van dienst: Anne Vegter 
Auteur verslag: Daniël Dee

foto Bianca Boer

Wie cynisch wil zijn, zou bijna kunnen zeggen dat het begraven van eenzame mensen in Rotterdam lopendebandwerk is geworden. Gelukkig is twee eenzame uitvaarten na elkaar op dezelfde dag uitzonderlijk, sterker nog: het is nog niet eerder voorgekomen. Neemt niet weg dat er veel eenzame uitvaarten zijn. 

Terwijl wij dus (zie verslag #48) terugkomen van de begrafenis van dhr. Jorna, staat op de binnenplaats dichter van dienst Anne Vegter al klaar bij de vijver met goudvissen voor de volgende eenzame uitvaart. Het is nog steeds zwaarbewolkt, maar het regent niet. 

Peter Swanborn, de vorige dichter van dienst, besluit om eveneens bij deze uitvaart aanwezig te blijven. Verder zijn nog steeds de vier dragers, Mariska van de uitvaartverzorging, de medewerker van de begraafplaats, de medewerker van de gemeente, Bianca en ik present. 

De volledige naam van de eenzame overledene is Albertus Hendrikus Bos (*07-03-1964, Rotterdam – †12-10-2023, Rotterdam). Maar buiten dat is er wederom verder niets bekend over de persoon in kwestie. Dhr. Bos leefde op de dertiende verdieping van een verzorgingsflat waar nauwelijks verzorging aanwezig was. Hij is overleden in zijn eigen woning. 

We lopen onder begeleiding van het klokgelui terug naar het graf waar we net vandaan kwamen. Daar wordt de kist van dhr. Bos op de houten draagbalken gelegd. Het graf is inderdaad voorzien van vers zand. Mariska geeft het woord aan Anne Vegter. Zij draagt haar gedicht voor en legt het op de kist. De dragers laten vervolgens de kist dalen in het graf, bovenop de kist van dhr. Jorna. Dat is momenteel gebruikelijk in Rotterdam. Voorheen werden er zelfs drie kisten van eenzaam overledenen in een graf gestapeld. Mochten zich overigens nabestaanden melden dan kan de overledene altijd nog elders herbegraven worden met een uitvaartceremonie naar wens. 

Als iedereen na afloop weer individueel afscheid heeft genomen bij het graf, zegt Mariska: ‘Het zijn leeftijdsgenoten. Allebei 59 jaar. Misschien hebben ze het nu wel ergens mooi samen.’

Je zou inderdaad verwachten dat generatiegenoten gemakkelijker genegen zijn om elkaars aanwezigheid op te zoeken. Beide mannen zijn ook nog eens in dezelfde maand geboren en in dezelfde maand gestorven. Die toevalligheid zou een aanknopingspunt voor een gesprek kunnen zijn. 

Bianca en ik besluiten om nog even een kijkje te nemen bij meisje Lora (zie verslag #41). Op de grafsteen die ze heeft gekregen, staat maar één datum, 27-07-2023, de dag waarop ze werd geboren en waarop ze overleed. Het grafje wordt omringd door oude en nieuwe knuffels, vlinders, bloemen en iemand heeft er zelfs viooltjes geplant. 

‘Het is alsof ze een beetje van iedereen is,’ zegt Bianca.
‘Kinderen en dieren zijn in onze ogen vaak nog onschuldig,’ antwoord ik om maar iets te zeggen. ‘Dat zal er vast mee te maken hebben.’


GESPREK IN MICHAËLSFLAT

Misschien was de alarmknop kwijt dacht mevrouw w of liep b naar de lift 
misschien blokkeerde het systeem de deur- er zou de middagdienst voor komen 
plus de afvoer van de douche en zijn balkonlicht (stuk) b sloeg gezamenlijke 
lunchmaaltijden af en het vakantiecruise-seizoen liep in oktober ook nog af 
(niemand doet open) we zijn hier op onszelf we zwaaien in de lift
ik kende hem niet nee zei mevrouw w misschien telde die b vanaf zijn 
dertiende etage vier seizoenen boven zee had b een cruisevakantie aangevinkt: 
‘polarcircle crossing, heading norway’ max aantal dagen mee- misschien zag b 
meer sterren boven zee ’s nachts plakt de stad een schitterende horizon van nep-
licht aan de stad (zei mevrouw w) die was vast goed te zien op het balkon van b

© gedicht Anne Vegter © verslag Daniël Dee

Anne Vegter maakte foto’s van het uitzicht van dhr. Bos