Maandag 16 september 2024, 8.30 uur
Begraafplaats St. Laurentius, Rotterdam
Dichter van dienst: Peggy Verzett
Auteur verslag: Daniël Dee
foto Bianca Boer
Om half acht ’s ochtends krijg ik een appje. Het is dichter van dienst Peggy Verzett: ‘Goedemorgen Daniel, was het nu half negen? Ik dacht half acht maar dat is waarschijnlijk niet goed?’ Meteen begin ik te twijfelen. Heb ik het haar niet goed doorgegeven? Maar in zowel de mail als tweemaal in de app heb ik toch echt half negen geschreven. Ze antwoordt: ‘Pffff. Het weer is goed, gelukkig.’
Wanneer ik op begraafplaats St. Laurentius arriveer voor de eerste van twee eenzame uitvaarten die dag, ben ik klam van de miezer. Met de kleine, vaste groep van vier dragers, een medewerker van de begraafplaats, de uitvaartverzorger, iemand van de gemeente, dichter van dienst Peggy Verzett, Bianca Boer en ik, lopen we achter de kist naar de laatste rustplaats van Adrianus van der Wagt (*8-6-1960, Brielle – †7-9-2024, Rotterdam).
Dhr. Van der Wagt werd bij leven Arjo genoemd. Hij was slecht ter been en heeft een ongezond leven geleid met verslavingsproblematieken. Dhr. Van der Wagt is overleden op 7 september 2024 in het hospice in Rozenburg.
De uitvaartverzorger neemt aan het graf als eerste het woord. De kern van zijn troostende toespraak is dat wij allemaal uiteindelijk terugkeren naar de bron. Als verstokte atheïst is die bron in mijn geval dat het lichaam weer uiteenvalt in de originele elementen, dezelfde elementen waar dat lichaam van ons ooit uit opgebouwd was; sterrenstof zijn wij en tot sterrenstof zullen wij weerkeren. Of er een geest is en wat daarmee dan gebeurt, daar durf ik niets stelligs over te beweren. Laat ik het erop houden dat ik vermoed dat de bron van de geest een synoniem voor rust is, rust van het hectische bestaan op dit ondermaanse. Na de uitvaartverzorger is het de beurt aan dichter van dienst Peggy Verzett om haar gedicht voor te dragen.
Na een moment van stilte neemt iedereen aan het graf afscheid van Arjo. Met een schepje laten we aarde op de kist vallen. Veel tijd tot nabespreken of simpelweg even samenzijn hebben we niet, want om negen uur wacht ons de volgende eenzame uitvaart in uitvaartcentrum De Boezem.
Lieve Arjo
Op een dag nam je je schitterende steen,
bond deze aan het spul van je hele wezen
op je ene stramme been
Heb je een goudbrasem gekend?
Een spade in de grond gestoken voor een boom,
je plantte een boom voor een vriend –
dronken werden jullie van de geur in de grond
Heel dichtbij was je bij iemands waterval
Het denkende zwarte licht van een jonge man
Het oude dier dat geen poten droeg
Je wilde je schitterende steen
op het kiezelpad werpen
Op kinderen gaan staan en of een vaderland,
in een heel uitwerpend gebaar langzaam sterven
© gedicht Peggy Verzett © verslag Daniël Dee
In de rubriek Eenzame Uitvaart in De Havenloods.